Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Αγριες μάνες

Με τις γέννες των γάτων στο σπίτι μας είμαστε εξοικειωμένοι. Κάθε νέα γέννα, όμως, γίνεται αφορμή να συγκινηθούμε, να νιώσουμε γλυκά και προστατευτικά, μας δίνεται η ευκαιρία να κάτσουμε λίγο κοντά στη νέα μαμά και τα γατάκια της έτσι, χωρίς λόγια. Και να εκφράσουμε την αγάπη μας χωρίς δώρα, χωρίς τυμπανοκρουσίες ή πολυπραγμοσύνες: έτσι όπως την καταλαβαίνουν τα παιδιά και τα ζωάκια. Μ' ένα απαλό χάδι, μια αγκαλιά, με την ήσυχη παρουσία μας. 
Γέννησε λοιπόν και η Ξενούλα, η νέα μικρούλα γάτα που μας υιοθέτησε από το καλοκαίρι, επάνω στο κρεββάτι της μεγάλης κόρης, μια ώρα που δεν είμαστε εδώ. Παρά την τεράστια κοιλιά της γέννησε μόνο τρία μικρά, στην ησυχία και στην απομόνωση της πλέον απομακρυσμένης γωνιάς του σπιτιού. Μάταια έψαχνα κιβώτια, κούτες, παλιά ρούχα και γωνιές διάφορες μέσα στο σπίτι: εκείνη γέννησε εκεί που ήθελε, επάνω στο κρεββάτι ανάμεσα στο πάπλωμα και στη φλίς κουβερτούλα. 

Οι μαμάδες στη φύση γεννάνε μόνες τους, ήσυχα, σε κάποιο "μυστικό" σημείο-φωλιά μακριά από τις παρουσίες των άλλων ζώων και των ανθρώπων. Δεν κάνουν χρήση μαιευτηρίων ή μαιευτήρων, ουσιών ή μηχανών. Λειτουργούν με βάση το ένστικτο και τα φυσικά τους αντανακλαστικά. Είναι μία διαδικασία ιερή και προσωπική. 

Η Ξενούλα ήταν (και παραμένει) άγρια γάτα. Θέλει χάδια, θέλει την εγγύτητα, αλλά τα όριά της είναι ιερά κι αλοίμονο σ' αυτόν που θα πάει να τα παραβιάσει. Ανθίσταται στο νταηλίκι και στον τσαμπουκά των αρσενικών με τη σθεναρή βεβαιότητα της άγριας φύσης της. Κρατάει τη θέση της σταθερά και ασυμβίβαστα, αυτό που λέμε "δεν μασάει".

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλές φωτογραφίες με μαμάδες-ζώα. Διάλεξα μερικές που μου άρεσαν ιδιαίτερα. 











Διάβαζα οτι οι σκίουροι δείχνουν ιδιαίτερη καλωσύνη στα μωρά του είδους τους: εάν μια φωλιά ορφανέψει, εάν δηλαδή μια σκιουρίνα παρατηρήσει οτι μια φωλιά με μικρά παραμένει χωρίς ενήλικη φροντίδα για κάποιον καιρό, πάει και υιοθετεί τα ορφανά σκιουράκια, παίρνοντάς τα στη δική της φωλιά, και τα μεγαλώνει μαζί με τα δικά της.


Η μητρότητα, φυσική ή εξ υιοθεσίας, είναι ιερό πράγμα. Η φύση το σέβεται και το τιμά, στέκει με δέος απέναντί του. Η ατμόσφαιρα γύρω από μία νέα μαμά με τα μωρά της, οποιουδήποτε είδους, αποπνέει κάτι αρχετυπικό και μυστηριακό. Κάτι που δεν μπορείς να το προσπεράσεις χωρίς να σε αγγίξει.

Προσπαθεί ενίοτε ο άνθρωπος να εκπαιδεύσει τα ζώα να φέρονται σαν τον άνθρωπο, και αποτελεί φιλοφρόνηση όταν λέμε οτι ένα ζώο καταλαβαίνει - ή κάνει - "σαν άνθρωπος". Εχω την αίσθηση οτι σε πολλούς τομείς (ειδικά σ' αυτούς που έχουν να κάνουν με  τη ζωή την αγάπη και τον θάνατο) θα έπρεπε να είναι φιλοφρόνηση για έναν άνθρωπο οτι αντιλαμβάνεται ή φέρεται "σαν ζώο". Στον πλανήτη θα επικρατούσε μάλλον περισσότερη ειρήνη (σε κάθε επίπεδο) και θα κυκλοφορούσε περισσότερη αγάπη, τρυφερότητα και αλληλεγγύη.




11 σχόλια:

  1. Στη μητρότητα συν-παρίσταται η Δημιουργική Δύναμη του Σύμπαντος.
    Αλλοίμονο στην κοινωνία που δεν τη σέβεται. Και κρίμα για κείνον που την προσπερνάει αδιάφορα. Χάνει την ευκαιρία να επικοινωνήσει με τον Δημιουργό του.
    Ξωτικό, μας χρωστάς και μια φωτογραφία της γατούλας σου με τα παιδιά της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...είναι μία Δύναμη της Φύσης η μητρότητα, ναι.
      Οσονούπω και οι φωτογραφίες!

      Διαγραφή
  2. Διάλεξες πολύ όμορφες φωτογραφίες.Και συμφωνώ με την τελευταία σου παράγραφο. Οι μάνες παραμένουν άγριες μάνες σε πολλά μέρη του κόσμου. Εμείς οι δυτικοί - πολιτισμένοι αποκοπήκαμε βίαια από οτιδήποτε φυσικό, σε βαθμό που να μας φαίνεται εχθρικό. Μάλλον εμείς χάνουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εμείς φοβόμαστε τη φύση, ακόμα και τη φύση μας, γιατί δεν την ξέρουμε!
      ...και εφηύραμε φασκιές, μαιευτήρες, νοσοκομεία, συνθετικές ορμόνες, ξενοδοχειακή περιγεννητική φροντίδα, αποστειρώσεις και μπιμπερό, και ένα κάρο άλλα άσχετα "που μας προστατεύουν"

      Διαγραφή
  3. Τυχερό τα ζωάκια που τους άνοιξες το σπίτι σου!!!
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όμορφο κείμενο...έχεις τόσο δίκιο για αυτό το συναίσθημα της μητρότητας, οπουδήποτε στη φύση.Σε ακουμπά.Δεν μπορείς να το προσπεράσεις ασυγκίνητος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το σκυλί μου, θυληκό, μεγάλωσε τρια γατάκια και μια πάπια, την οποία έχω ακόμα. Η πάπια την λατρεύει, όποτε την βλέπει πηγαίνει και ξαπλώνει δίπλα της και την ραμφίζει τρυφερά, ενώ ο σκύλος την γλείφει.
    Τελικά "μάνα", δεν ορίζεται απο τη γέννα, αλλά απο την καρδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ναι, ναι, ακριβώς!
    η καρδιά είναι που κάνει τη μάνα... ίσως αυτό να είναι το "άγριο" κομμάτι μέσα μας, που "ξέρει τι να κάνει" ασχέτως φύλου, φυλής, βιολογικού είδους, κοινωνικών συμβάσεων, που είναι πέρα και πάνω απ' όλα αυτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πράγματι πολύ ωραίες οι φωτογραφίες και ακόμα καλύτερο το άρθρο! Έχουμε ξεφύγει τόσο πολύ από τη φύση μας και είναι κρίμα. Αν αφεθείς στη φύση, συνειδητοποιείς πόσο τέλεια είναι φτιαγμένη και έχει προνοήσει για όλα. Εκεί κρύβεται όλη η χαρά και η ομορφιά της μητρότητας.
    Antigoni by antigonidio.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες που διάλεξες. Σαν παιδί, είχα την χαρά να μεγαλώσω έχοντας επαφή με ζωάκια γατούλες, κουνελάκια και τέτοια, υπήρχε και το χωριό που εκεί έβλεπες ακόμα περισσότερα, κάτι που τα παιδιά μου δυστυχώς δεν έζησαν. Η επαφή με την φύση είναι σημαντική καθώς και η εμπειρία του να έχεις κατοικίδιο υπό την προστασία σου, ειδικά για τα παιδιά. Οι άγριες πάλι μανούλες της φύσης, δεν νομίζω ότι διαφέρουν και πολύ από της ανθρώπινες. Παρακολουθώντας τα ζώα, μαθαίνουμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
    Καλό μεσημέρι να έχεις:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα, όποτε μπορέσεις πέρνα κι από μένα, σου έχω βραβειάκι και φρέσκο γλυκό του κουταλιού! http://mammypage.blogspot.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή