Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Δεκαπενταύγουστος

Οι τελετές σηματοδοτούν περάσματα. Γι αυτό εξάλλου κάνουμε και πάρτυ γενεθλίων, κι ας μην το καλοσυνειδητοποιούμε. Τα παλαιά χρόνια και σε διάφορες κοινωνίες υπήρχαν τελετές και γιορτές που τελούνταν και εορτάζονταν και είχαν ιδιαίτερη βαρύτητα για την οικογένεια, τη φυλή, ή το λαό. Ο εορτασμός του Πάσχα στην Ελλάδα είναι μια τέτοια γιορτή, πανάρχαια, που κάθε θρησκεία που πέρασε από την περιοχή την έντυνε με τον δικό της θεό...
Μια τέτοια μέρα είναι για μας ο Δεκαπενταύγουστος. Δεν μεγάλωσα με καμιά Μαρία, ούτε είχα ιδιαίτερα θρησκευτική ανατροφή. Ισως επειδή υπήρχε η γιορτινή ατμόσφαιρα μέσα στο καλοκαίρι και ήταν όλοι μου οι φίλοι παρόντες στο χωριό που παραθερίζαμε, ίσως επειδή αργότερα είχα κάποιες "μεταφυσικές" εμπειρίες τις ημέρες πριν ή μετά, η μέρα αυτή ήταν πάντα ένα ορόσημο μέσα στο χρόνο. Ακόμα και μια χρονιά που βρέθηκα στην Αφρική τέτοια μέρα, πάλι σε γιορτινό τραπέζι βρέθηκα: η οικογένεια που με φιλοξενούσε γιόρταζε  την ανεξαρτησία της Ινδίας με απίστευτα εδέσματα, κρασί (έπιναν 1-2 φορές το χρόνο!) και προβολή της ταινίας "Γκάντι"! Τους είπα κι εγώ οτι κι εμείς γιορτάζουμε την αντίστοιχη θεά Κάλι (μας), και ήπιαμε λίγο παραπάνω.
Η μεγάλη μου κόρη ονομάστηκε Μαρία, από την αγαπημένη μου δασκάλα, και 'τάχθηκε' να γιορτάζει Δεκαπενταύγουστο. Και παρότι ιδιαιτέρως θρησκευόμενους δεν θα μας έλεγε κανείς, την ημέρα εκείνη πάμε στην εκκλησία και κοινωνούμε, σαν μια τελετή ετησίου "περάσματος"...
Στην αρχή στενοχωριόμαστε που η γιορτή της πέφτει καλοκαίρι και δεν μπορεί να γιορτάσει με τους φίλους της στο σχολείο, αλλά καθώς μεγάλωνε και έκανε παρέες στο χωριό που παραθερίζαμε, τα πάρτυ όλο και καλυτέρευαν. Την τελευταία χρονιά μας εκεί, μάλιστα, το πάρτυ ήταν ιδιαιτέρως ονειρικό, μέσα στον κήπο που φωτίζονταν μόνο με φαναράκια.


Το φετινό καλοκαίρι, παράξενο κι απροσδόκητο καθώς είναι, μας βρήκε στην Αθήνα: εμένα χωμένη στο ξεκαθάρισμα του σπιτιού, και τη νεαρά στην πατρική της γιαγιά μαζί με τα αδέλφια της (ζήτησα να είμαι μόνη για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα του σπιτιού και τα χαρτιά μου απερίσπαστη). Δυό-τρείς μέρες πριν, μου τηλεφωνεί και μου λέει οτι θέλει να έρθει από την παραμονή για να πάμε μαζί στην εκκλησία, και μετά  να ξαναπάει στη γιαγιά της να γιορτάσουν και εκεί. Ετσι κι έγινε.
Οταν ήρθε κοιμόμουν, κι όταν ξύπνησα  τη βρήκα να κοιμάται κι αυτή, καθιστή σ' έναν καναπέ στη δροσιά. Της έβαλα τα πόδια επάνω, και παρατήρησα πόσο βαριά είναι (μα τι περίμενα, το μωράκι των δεκαπέντε κιλών; αναρωτήθηκα) Ξυπνώντας την πήρα μαζί μου να ποτίσουμε τον κήπο μίας φίλης. Να πάμε μια βόλτα, μου λέει. Να πάμε, λέω. Καταλήξαμε χαλαρά στην πλατεία, μιλώντας και γελώντας. Να σε κεράσω παγωμένο γιαούρτι, μου πρότεινε. Και σκέφτηκα, ιδού: καταλαβαίνεις οτι το παιδί σου μεγάλωσε όταν σε κερνάει εκείνο, πλέον, για τη γιορτή του. Και συγκινήθηκα με τη σκέψη. Τα πήραμε στα χέρια, εγώ  το γιαουρτάκι μάνγκο, εκείνη το φραουλένιο smoothie, και διαλέξαμε ένα ήσυχο παγκάκι στην πλατεία. Μιλήσαμε, μιλήσαμε, γελάσαμε, κι ήταν τόσο γλυκιά η ατμόσφαιρα μεταξύ μας, κι αυτή  η γλύκα ήταν τόσο φυσική. Την παρατηρούσα, μεγάλη κοπέλα πια, με τα μεγάλα σκεπτόμενα μάτια και το ευγενικό της χαμόγελο, και μου φαινόταν ένα μεγάλο ζωντανό θαύμα. Ενα θαύμα που με τίμησε με την παρουσία του πλάι μου και είναι έτοιμο πια να ταξιδέψει για τα δικά του λιμάνια. Τεράστια περηφάνια και ευγνωμοσύνη και συγκίνηση. Η χαρά μιας τέτοιας  σχέσης ξεπερνά τα λόγια (κι έχει προ πολλού ξεπεράσει τη φαντασία μου). Γυρίσαμε χωρίς να  σταματήσουμε να μιλάμε και να γελάμε, (από άλλο δρόμο για να αποφύγουμε έναν γνωστό της που βαριόταν!) και το βράδυ χαζέψαμε εικόνες και φωτογραφίες από τους υπολογιστές μας.
...Το πρωί στο τσακ προλάβαμε τη θεία κοινωνία. Αφού έφυγε ο κόσμος καθίσαμε και χαζέψαμε την εικονογράφηση της εκκλησίας, η οποία γίνεται τμηματικά, σχολιάσαμε το χρώμα μωβ που πρέπει να αρέσει πολύ στον αγιογράφο (το βάζει παντού), μιλήσαμε  για χρώματα και νότες, και γυρίσαμε. Κι επειδή γιορτή χωρίς γλυκό δεν γίνεται, ξαναπήγαμε στην πλατεία, και με τον σύντροφό μου αυτή τη φορά, και φάγαμε τριπλή δόση γλυκού με παγωτό και γλυκό, με σαντιγί, σιρόπι καραμέλας, σοκολάτας, μπανάνας, με τρούφα, καραμελωμένους ξηρούς καρπούς, και αγάπη, πολλή αγάπη.
Αλλος ένας Δεκαπενταύγουστος-σταθμός.