Μικρά σοφά πλάσματα

Νομίζω πάντοτε τα παιδιά ξάφνιαζαν τους μεγάλους με  τη σοφία τους. Οι μεγάλοι, πάλι, όταν πουν να δώσουν σημασία σε ότι λέει το παιδί τους, τα βρίσκουν όλα "σοφά", ή τουλάχιστον έξυπνα ή χαριτωμένα. Διαβάζω κατά καιρούς σε μπλόγκ μαμάδων διάφορα τέτοια, κυρίως αστείες ατάκες μικρών παιδιών (και ξεκαρδίζομαι, είναι η αλήθεια), και αναλογίζομαι κι εγώ τις δικές μας οικογενειακές ατάκες που κατά καιρούς θυμόμαστε όταν έχουμε κέφια ως οικογένεια, και τις ξαναλέμε ("μαμά πάμε σπίτι επιτέλους, θα κοιμηθώ πάνω μου"). Στα παιδιά αρέσει πολύ να τους θυμίζεις μερικά από αυτά που έλεγαν ως μικρά...

Αυτό τον καιρό, με την κρίση στην οποία υποκείμεθα εξαιτίας των τραπεζών, θυμήθηκα ένα περιστατικό που συνέβη πριν 10 χρόνια, όταν η χεβυμεταλλού νεράιδα ήταν ένα μικρό σοβαρό νηπιαγωγάκι. Κάπου πηγαίναμε και καθ' οδόν σταματήσαμε για να πληρώσουμε σε ένα ατμ ένα λογαριασμό πιστωτικής κάρτας. Μόλις βγήκε από το αυτοκίνητο ο μπαμπάς της με ρώτησε "πού πάει ο μπαμπάς;" Και παραθέτω το διάλογο, που θυμάμαι σαν τώρα. "Να πληρώσει μια πιστωτική κάρτα, στην τράπεζα". "Δηλαδή;" "Εχεις παρατηρήσει που κάποιες φορές όταν αγοράζουμε κάτι δεν δίνουμε λεφτά, αλλά δείχνουμε μια πλαστική καρτούλα;" "Ναι" "Ε, μετά, στο τέλος του μηνός, πάμε στην τράπεζα και δίνουμε τα λεφτά στην τράπεζα." "Α." (Παύση) "Δηλαδή η τράπεζα έχει πολλά λεφτά, ε;" "Ε, ναι". "Αυτό δεν είναι σωστό". "Τι εννοείς;" "Οτι δεν κάνει να έχει πολλά λεφτά." "Γιατί;" "Δεν πρέπει ένας να έχει πάρα πολλά λεφτά, πρέπει όλοι να έχουμε από λίγα λεφτά, για να φτάνουν για όλους".

Μου είχε κάνει εντύπωση αυτή η κουβέντα, γιατί ποτέ δεν είχαμε συζητήσει κάτι τέτοιο με τον μπαμπά της, και δεν φανταζόμουν να μάθαιναν πολιτική οικονομία στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς μας. Το είπε δε πολύ απλά, όχι με τον τόνο που παίρνουν τα παιδιά όταν ξέρουν οτι θα πούν μια εξυπνάδα ή θέλουν να σε εντυπωσιάσουν. Ενας λογικός και φυσικός συλλογισμός, απλά. Και σκέφτομαι πόσο συχνά (και πόσο πολύ) διαστρέφεται αυτή  η απλή φυσική συλλογιστική των νεαρών ανθρώπων περνώντας από το σύστημα εκπαίδευσης σχολείου και τρέχουσας κοινωνίας, και πόσο θα ήθελα να ζω σε ένα κόσμο που να κυβερνιέται από τέτοιες αρχές και λογικές.