Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Νανούρισμα

Εχουμε συνηθίσει τις μαμάδες να νανουρίζουν τα παιδιά τους... (το έχω κάνει κι εγώ, πολλάκις). Στο ποίημα που ακολουθεί ένα παιδί "νανουρίζει" τη μαμά του, που προφανώς δεν μπορεί να κλείσει μάτι από την έγνοια της...
ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
της Rosemary Norman

Κοιμήσου, Μαμά,


και δεν θα πάψω ν΄αναπνέω

ξαφνικά τη νύχτα.



Κοιμήσου,

δεν θα σκαρφαλώσω έξω από την κούνια μου

και δεν θα πέσω κάτω.



Μαμάκα, δεν θα καταπιώ

τα χάπια που σου έδωσε ο γιατρός

ούτε θα βάλω φουρκέτες

στην πρίζα. Κοιμήσου.



Δεν θα κλάψω

οταν θα με πάς να μ΄αφήσεις στο σχολείο την πρώτη μέρα

θα΄μαι χαρούμενος με τ΄άλλα παιδιά

της ηλικίας μου.



Κοιμήσου, μαμά, κοιμήσου.

Δεν θα πέσω στη λίμνη,

δεν θα παίζω με σπίρτα,

δεν θα πέσω στις ρόδες φορτηγού

και ούτε θα διανοηθώ ποτέ να πάρω

καραμέλες από αγνώστους.



Οχι, ούτε θα σου αντιμιλάω

σαν μερικούς-μερικούς.



Δεν θα πάρω ναρκωτικά

ούτε θα αποτύχω στις εξετάσεις.

Δεν θα μείνω έγκυος/ δεν θα αφήσω έγκυο το κορίτσι μου.

Θα δουλέψω σκληρά

και θα βρώ μια καλή, σταθερή δουλειά.

Στο υπόσχομαι,

Κοιμήσου.



Δεν θα σε ξεχνάω

θα σ΄επισκέπτομαι, θα σου γράφω,

θα σου τηλεφωνώ

και άν

χρειαστώ γάλα

θα φωνάξω.


(H μετάφραση δική μου)


1 σχόλιο:

  1. ξέρεις, ξωτικό, τι καλή που θα ήταν κι αυτή σου η ανάρτηση, αν δεν μας έφερνε δάκρυα στα μάτια;
    ξέρεις πόσο δυσκολεύει να θολώνουν τα μάτια σου και να μην μπορείς να διαβάσεις τα γράμματα στην οθόνη του υπολογιστή σου;
    γιατί να μην θολώνουν τα μάτια σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις; θα ήταν τόσο καλύτερος ο κόσμος και πιο αληθινός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή